Իսկ դուք դիտու՞մ եք մուլԾիկներ:)))

Ողջույներս բոլոր ընթերցողներիս: Ես կրկին ձեզ հետ եմ:  Մինչ կշարունակեմ գրառումս` բոլորիդ առաջարկում եմ արթնացնել ձեր մեջ գտնվող մանկությանը, փոքրիկ երեխային, ով ձեր ապրած տարիների ընթացքում ձեզ չի լքել: Այո՛, չի լքել: Ուղղակի ոմանց մոտ շատ խորն է քնած, իսկ ոմանց մոտ (օրինակ իմ), այն միշտ արթուն է: Ընդունեք առաջարկս, հակառակ դեպքում անիմաստ կլինի գրառումս կարդալը և դուք ոչինչ չեք հասկանա: Արթնացրեցի՞ք:Դե ուրեմն անցնենք բուն թեմային: Երևի արդեն շատերդ հասկացաք, թե ինչի մասին եմ գրելու: Դե իհարկե մուլտֆիլմերի: Սա իմ ամենասիրած թեմաներից մեկն է, քանի որ ես հոգուս 69%-ով մանուկ եմ և մուլտֆիլմերի համար խելագարվում եմ: 

   Շատ քչերն են, որ մուլտֆիլմ չեն սիրում, գոնե մեկ հատ: Ուզում եմ ցավով նշել, որ մեր օրերում շատ քիչ կարելի է հանդիպել նորմալ, իմաստով և լավ բան սովորեցնող մուլտֆիլմի: Հիմա հեռուստացույցը ամբողջությամբ փաթաթված է ամերիկյան տափակություններով: Տափակությունը դեռ մեղմ է ասված: Դրանք բացի ամերիկյան կենսաձևը քարոզելուց ուրիշ ոչինչ չեն անում: Նրանցում անընդհատ ինչ-որ անիմաստ հակամարտություններ են: Նրանցում համատարած դաժանություն է, կյանքը վայելող և շքեղությունների ձգտող, ամեն ինչին հեշտ հասնող կերպարներ են: Եվ ի վերջո, դրանք ուղղակի մարքեթինգային գործունեության արդյունքներ են, որոնք միայն շահ են հետապնդում: Այո՛, այո՛…..ձեր կարծիքով ի՞նչ է Hello Kitty-ն, Bratz-ը, Barbie-ն Betty Boop-ը Disney-ի շաաատ շատ ու շատ մուլտֆիլմեր, որոնք էլ չեմ թվարկի: Դրանք ստեղծվել են բրենդ դառնալու, եկամուտ բերելու համար: Դրանք ստեղծել են, որ հետագայում վաճառեն համանուն բրենդը խաղալիքների, գրենական պիտույքների, համկարգչային խաղերի և հնարավոր ամեն ինչի տեսքով: Ու նրանց մոտ դա շատ լավ ստացվում է: Հիմա համաշխարհային մուլտաբրենդամանիա է: Բոլորի մոտ վերոնշյալ մուլտֆիլմերի հերոսներով իրեր են: Սա հենց գալիս է ապացուցելու դրանց ստեղծման իրական նպատակը: Լավ ամերիկյանից անցում կատարենք սովետականին: Բոլորիդ մոտ կարծում եմ առաջացան բարի ու լավ հիշողություններ: Բա մուլԾիկը հիշելուց պետք է նման հիշողություններ արթնանան, պետք է ժպիտ իջնի դեմքիդ: Ոչ թե պետք է ասես. “Վաաայ, ես պետքա էս Bratz-ի սունկեն ունենամ, մեր հարևանն ունի, ես չէ”: Հիմա եկեք հիշենք մեր սիրած մուլտերը: 

   Հիշու՞մ եք “Գտնված երազը”, “Հայելին”, “Պինգվինաշենը”,  “Աբու Հասանի մաշիկները”, “Կախարդական լավաշը”, “Կիկոսը”, “Պույ Պույ մկնիկը”, “Մկների ժողովը”, “Շունն ու կատուն”, “Ձախորդ Փանոսը” և շատ ու շատ լավ մուլԾիկներ: Վերջին անգամ ե՞րբ եք նայել սրանք: Սրանք հենց ինքնին բարության մարմնացում են, սրանք ամեն մեկը մի ուսուցիչ է, սրանց մեջ իմաստ կա, սրանք չեն ստեղծվել բրենդ դառնալու և վաճառվելու համար: Բայց մենք հիմա ամերիկյան տափակություններն ավելի ենք նախընտրում, քան մեր ճիշտ եւ խելացի մուլտերը: Հիմա նույնիսկ հանրային հեռուստաընկերությունն է դադարել դրանք ցույց տալ: Որտեղի՞ց երեխաները նայեն: Նրանց էլ չենք կարող մեղադրել: Հեռուստացույցով անընդհատ նույն աղբն է: Պապիկս մի օր շատ ճիշտ նկարագրեց հեռուստացույցին` ասելով “մունսռի յաշիկ”: Մենք հեռուստացույցով աղբից բացի ուրիշ բան չենք կարող դիտել (սրան ես կանդրադառնամ առանձին թեմայով): Մեր մուլտերից ոչ պակաս լավն են ռուսական սովետական  ու էլի ուսուցանող մուլտերը: Հիշու՞մ եք “Приключения пингвиненка Лоло”,  “Стойкий оловянный солдатик”,  “Простоквашино”, “Серая шейка”,  “Буратино”, “В яранге горит огонь”, “Сказка о мертвой царевне и семи богатырях”, “Чудо-мельница”: Էլ ո՞րն ասեմ, էլ ո՞րը: Սրանցից էլ կարելի է շաաատ բան սովորել,բայց……Ես, ճիշտ է փնովեցի արտասահմանյան մուլտերը, բայց գրածս համեմատաբար վերջերս նկարահանված մուլտերի մասին է: Իհարկե կան այնպիսի մուլտեր, որոնք շատ լավն են ու որքան էլ նայես, կնայվի: Ուզում եմ նշել իմ ամենասիրած արտասահմանյան մուլտերը: Դրանք են` “Anastasia”-ն, “Tom & Jerry”-ն, “Beauty and the beast”-ը, “Cinderella”-ն “Rio”-ն և մի քանի այլ մուլԾիկներ: Արտասահմանյան մուլտերից անպայման ուզում եմ նշել “Hauru no ugoku shiro (Ходячий замок Хаула)”-ն և “Унесённые призраками”-ն: Սրանք հիասքանչ ճապոնական մուլտեր են: Ով նայել է` գիտի, իսկ ով չի նայել` խորհուրդ եմ տալիս անպայման նայել:

   Մուլտերը մեր մանկությունն են: Նրանց միջոցով ենք մենք սովորել տարբերել վատը` լավից, բարուն` չարից: Նրանք մղել են մեզ ազնիվ, լավ քայլերի, ոչ թե հիմիկվա նման: Գիտե՞ք, որ Գինեսի ռեկորդներում գրանցված շատ ռեկորդներ հիմիկվա մուլտերի արդյունքն են: Ուզում եք օրինա՞կ բերեմ: Լավ….Լսե՞լ եք այսպիսի ռեկորդներ` ո՞վ ամենաերկարը կթքի, ո՞վ կուտի իր հեծանիվը, ո՞վ կարող է մեխը մեխել գլխի մեջ ու դրանից հետո նորմալ ապրել: Սրանք իրականում մուլտֆիլմերի արդյունքներ են: Մուլտերը հսկայական հոգեբանական ազդեցություն են ունենում երեխաների վրա: Երեխաներն անում են այն, ինչ տեսնում են: Դրա համար պետք է թույլ չտալ նրանց նայել այդ անիմաստ տափակությունները: Պետք չէ մանկությունը վերածել մղձավանջի: Ես այքան ուրախ եմ, որ մեծացել եմ նորմալ մուլտֆիլմերի հետ: Դրանց շնորհիվ ես ունեցել եմ հիասքանչ մանկություն: Հիմա դրանք ևս մի միջոց են մանկություն վերադառնալու, իմ ներսի գիժ մանուկին արթնացնելու համար: Դժբախտ է այն մարդը, ով մոռացել է իր մանկությունը, ով քնեցրել է կամ, որ ավելի վատ է` կորցրել է իր ներսում ապրող խենթուկին: Անպայման գտեք, արթնացրեք նրան: Մի դժբախտացրեք ձեզ: Հիշեք` ինպես էիք մանուկ հասակում մինչև լույս խաղում ընկերների հետ, ձմռանը ձնեմարդ պատրաստում, անհամբեր սպասում Ձմեռ Պապիկին, խենթություններ անում: Մի կորցրեք այդ հուշերը, մի փորձեք հնարավորինս շուտ մեծանալ: Խոսքս ուղղում եմ աղջիկներին: Մի՛ շտապեք շպարվել, եթե հիմա ուզում եք,ապա մի քանի տարի հետո ստիպված կլինեք, ժամանակից շուտ մի՛ մտեք ընկերուհու թևը և բամբասելով զբոսնեք, ծերության ժամանակ կհասցնեք բամբասել, մի՛ արեք, պետք չէ: Եղեք հոգով մանուկ, և պինդ-պինդ բռնեք ձեր մանկությանը. դա ձեր կյանքի ամենավառ ու ամենաբարի շրջանն է: Ու ամենակարևորը` դիտեք մուլԾիկներ, մի ամաչեք ձեր տարիքում մուլտֆիլմ դիտելուց: Պետք է ամաչեն նրանք, ովքեր դա ամոթ են համարում:

    Այսքանը սիրելի ընթերցողներ ջաաան: Հուսով եմ հավանեցիք գրառումս ու համամիտ եք ինձ հետ: Անպայման գրեք ձեր կարծիքը: Մի գուցե ինչ-որ սխալ բան եմ գրել` ուղղեք ինձ: Անչափ շնորհակալ եմ ուշադրության համար:

Հարգանքներով` Գունավորիկ