Իմ բանաստեղծությունները

ԲԱԺԱՆՈՒՄ 


Անսահման գիշեր, 
Ճնշող լռություն,
 Հրացայտ աչքեր,  
Ճչացող հայացք, 
 Արյունոտ շուրթեր,
Ցանկալի համբույր, 
Շառաչուն ապտակ, 
 Ցածր հեկեկանք, 
 Նորից լռություն, 
 Արհամարհանքի Մի լուռ քմծիծաղ, 
Հեռացող աչքեր,  
Բաժանվող սրտեր, 
Ամեն ինչ տեսնող   
Անսահման գիշեր:

                       * * *                                            * * *
 Բարձրաձայն ասել ես ամաչում եմ,                   Իրար նայող հրացայտ աչքեր, 
Բայց և լուռ սիրել ես անկարող եմ,                      Եվ շուրթեր, որոնք համբույր են տենչում,
ՈՒզում եմ գոռալ, հայտնել աշխարհին,               Սիրո գերին դարձած սրտեր, 
Որ սիրում եմ քեզ անչափ, իմ անգին:                  ՈՒ հոգիներ, որ իրար են կանչում:
             




                  Սիրում եմ                                Սեր 


Սիրում եմ քեզ,սիրում անսահման,                    Առաջին անգամ, երբ տեսա նրան,
 ինչպես ոչ ոքի և ոչ մի անգամ,                          Թվաց թե աշխարհն ինձ նվիրեցին,
 Սիրում եմ ես քեզ իմ ողջ էությամբ,                 Ամբողջ աշխարհի հետ սիրտը նրա,
իմ սրտում եղած ամբողջ ջերմությամբ:             Ու հոգին նրա ինձ տվեցին:


ՈԻ գիտեմ որ իմ սերն անսահման                     Ամիսներ անցան,
Դու չես թողնի անպատասխան,                        Սիրտս անմնացորդ տվեցի նրան,
Եվ սրտիդ եղած ամբողջ մեծությամբ,               Սակայն նա մերժեց 
Կսիրես ինձ միշտ, հավերժ, անսահման:            ու սիրտս կոտրեց,
                                                                      Ամբողջ աշխարհն իմ ձեռքից խլեց:


                                                                      Ես այդ ժամանակ միայն հասկացա, 
                                                                      Որ նրա սրտում ինձ էլ տեղ չկա,
                                                                      Որ վաղուց, վաղուց հենց այդ նույն  
                                                                      սրտում
                                                                      Ուրիշի սերն էր ապրում ու շնչում:





                   Ոչինչ                                                    Դու 


Նայել աչքերիդ ու ոչինչ չասել,                          Դու՜, որ երբեք չես գիտակցել, 
Երկար արտասվել ու ոչինչ չասել:                     Որ չարին ես փառաբանել,
Ցավով հասկանալ, որ դու իմը չես,                   Դու՜, որ երբեք չես էլ սիրել,
Որ իմը երբեք դու չես էլ եղել:                Ամեն անգամ ատելությամբ առաջնորդվել,
                                                                  Բոլոր մարդկանց լավությանը,
Ոչինչ չասելով տխուր հավատալ,      Սրտիդ եղած չարությամբ ես պատասխանել,
Որ քո սիրտը ուրիշն է գերել,                  Այժմ ինչպե՞ս կարող ես դու ինձ սիրել,
Որ քո հոգուն ուրիշն է տիրել,                     Քո մեջ եղած ատելությունը  խեղդել,
Իսկ ես քեզ համար լոկ խաղ եմ եղել,            Սիրտդ, հոգիդ ինձ նվիրել,
Որից հոգնել ես ու դեն ես նետել:             Ամեն անգամ փառաբանել, գովաբանել,
                                                                       Ու գեղեցիկ ծաղկեփնջեր ինձ նվիրել,
Որքա՞ն կարող եմ ես ոչինչ չասել,                        Հոգով, սրտով իմը լինել,
Որքա՞ն կարող եմ ես սերս պահել,                          Ու անսահման սիրե՜լ, սիրե՜լ...
Որքա՞ն կարող եմ ինքս ինձ խաբել:
Հասկացիր վերջապես,
Ես սիրում եմ քեզ, ու չեմ ուզում լռել: