Մենք նրան ոչ ոքի չենք տա:

    Բարևներ բոլոր բոլոր բոոոլոր ընթերցողներիս: Բարձր տրամադրությամբ առաջարկում եմ կարդալ գրառումս: Այսօր ուզում եմ, որ բոլորս կենտրոնանանք այն թեմայի շուրջ, որի մասին գրում եմ: Իսկ գրառումս լինելու է կարմիր, կապույտ և ծիրանագույն գույների մեջ: Կարծում եմ արդեն որոշ չափով կռահեցիք, թե ինչի մասին եմ գրելու: Ուրեմն այս երգի ներքո մի պահ բոլորս հիշում ենք, որ մենք Հայ ենք, հիշում ենք մեր անցած ճանապարհը և շարունակում ենք կարդալ…Ես որոշեցի գրել հայրենասիրության մասին: Հուսով եմ ձեր մտքով հենց հիմա չանցան նմանատիպ արտահայտություններ, ինչպիսիք են. “Ի՞նչ հայրենասիրություն, երԳիրը երԳիր չի…հայրենիքը մեզ սիրու՞մ ա, որ մենք էլ իրան սիրենք” ու նմանատիպ Հային ոչ վայել արտահայտություններ: Եթե անցավ, ապա միանգամից հեռացրեք այդ մտքերը, հակառակ դեպքում առաջարկում եմ ուղղակի չշարունակել կարդալը: Իսկ մյուսները թող գան ինձ հետ մինչև վերջ: 

Իմիջիայլոց ես Հայ բառը գրելու եմ մեծատառ, բայց ոչ թե նրա համար, որ չգիտեմ գրելաձևը, այլ որովհետև ես հարգում եմ Հայերին: Ուրեմն այսպես: Ի՞նչ ասել է հայրենասիրություն: Հայրենասիրությունը վեհ գաղափար է: Այն հասկանալ է հարկավոր: Իսկ դրա համար պետք է իմանալ հայրենիքիդ անցած ուղին, ներկան, Իսկ ապագան կերտես քո ձեռքերով (տանջված արտահայտություն է, բայց քչերն են գիտակցում դրա իմաստը): Օրինակ մենք` գիտե՞նք ինչերի միջով է անցել Հայաստանը: Դե իհարկե` պատմության դասին սովորել ենք: Բայց արդյո՞ք յուրաանչյուրս դասը սովորելիս մտածել է դասի էության մասին, այլ ոչ թե դրա համար ստացվող գնահատականի: Անկեղծ եմ ասում` ես համաշխարհային պատմություն սովորել եմ զուտ գնահատականի համար, բայց Հայոց պատմությունը սովորել եմ, որովհետև ինձ հետաքրքրում էր ու հատկապես եղեռնի տարիները: Ու հիմա, երբ ես գիտեմ Հայերի անցած ուղին, ինձ մտահոգում է, թե ինչ է լինելու մեր ապագան: Չէ որ ահռելի գազանների մեջ մենք մի կերպ անկախության հասանք ու հիմա չգիտես, թե ինչի ենք վերածել մեր երկիրը: Գիտե՞ք` մեզ ինչ է հարկավոր: Նախանձ: Հիմա կասեք. “մենք լաաավ էլ տեղը տեղին նախանձ ազգ ենք”: Ես նկատի չունեմ նախանձ մեր ազգակցի հանդեպ, այլ մենք պետք է նախանձենք հաջողության հասած ազգերին ու երկրներին: Մուսուլմանները` տեսնու՞մ եք` ինչպիսի՜ ավանդապաշտություն, կրոնին նվիրվածություն: Իրենց ավանդույթներով ու կրոնով մարդիկ պետություն են պահում: Իսկ ու՞ր է մեր ավանդապաշտությունը: Գլխապատառ Եվրոպա ենք վազում, Եվրոխորհուրդ ենք մտնում: Հա գնացեք ձեր Եվրոխորհուրդը, բայց մի՛ մոռացեք ձեր արմատները: Տղաները այս առումով ավելի ավանդապաշտ են, իսկ աղջիկնե՞րը: Հա՛յ աղջիկ, ի՞նչ ես անում: Այ բալամ դոշերը ու ոտքերը բացելով Եվրոխորհուրդ չե՛ն մտնում: Կարմիր խնձորի ավանդույթը հիմարություն համարելով Եվրոխորհուրդ չե՛ն մտնում: Մոռանալով մեր ավանդույթները` մենք կորցնում ենք մեր ազգային դիմագիծը, մեր ազգային նկարագիրը: Եթե շարունակենք այս ոգով, մենք կվերանանք որպես ազգ: Բա որ Հայաստան-Թուրքիա սահմա՛նը բացեն: Պատկերացնու՞մ եք` ինչ կլինի: Եթե մենք կորցնենք մե՛րը, կձուլվենք թուրքերին: Իսկ մեզ դա պե՞տք է: Պատկերացնու՞մ եք` դառնանք թուրք: Ժողովու՛՛՛րդ թու՛րք: Ես անձամբ նման բան չեմ ցանկանա: Ես նման հարցերում ազգայնամոլ եմ: Իսկ կրո՞նը: 
Ու՞ր է մեր կրոնը: Մենք ախր կրոնապաշտ ժողովուրդ էինք, ի՞նչ պատահեց: Ես չեմ վախենա ասել, որ հիմա կրոնապաշտ լինելու համար մեզ պետք է կրոնապաշտ առաջնորդ: Իսկ մենք ունե՞նք նման առաջնորդ…այո՞…ունե՞նք: Այո պատասխանողներ` ու՞ր է մեր առաջնորդը: Համենայնդեպս ես հարցիս կպատասխանեմ ո՛չ……………………Այո՛, գիտեմ, որ մենք հիմա ծանր կացության մեջ ենք: Մենք գրեթե 90%-ով կախված ենք Ռուսաստանից: Ինչպես ասում է մի լավ մարդ`կախված ենք այդ գլխակեր երկրից: Այդ երկիրը իբրև թե մեր բարեկամն է, բայց այն ամեն ձևով ճնշում է մեզ, էլ չեմ ասում, որ Ռուսաստանում ամենուրեք Հայերի ցեղասպանություն է տեղի ունենում: Մենք, կներեք իհարկե, հիմարավարի գնում ենք նրանց համար համբալություն անելու, որ նրանք խմեն ու կյանքը վայելեն, հետո էլ երբ ուզեն սպանեն մեզ ռասիզիմ հողի վրա: Իսկ դու` Հա՛յ, գնա՛ իրանց համար “ասֆալտ փռի”: Չեմ էլ կարող մեղադրել նրանց, ախր հացի համար են գնում: Բայց………Երկար կարելի է թվարկել մեր սխալները: ……..Ուղղակի եկեք չմոռանանք անցյալը: Մի մտածեք,թե ես առաջարկում եմ ապրել միայն անցյալով, միայն վերականգնել հին հուշարձանները ու ասելով. “Բայց մենք էս ի՜նչ սիրուն բաներ ունենք”: Չէ՛…անցյալը մեզ պետք է պարտավորեցնի ավելի լավ կերտել մեր ապագան: Պետք չե Հայաստանի ներկայիս վիճակի մեղքը բարդել անհատների վրա: Մենք բոլորս ենք մեղավոր: Հայաստանը  միայն նախագահ չի, Հայաստանը միայն հարևանդ չի: Հայաստանը ե՛ս եմ, դու՛ ես, նա՛ է, ՄԵՆՔ ԵՆՔ:
 Եթե յուրաքանչյուրս մտածենք. “Խի՞ ինքը չի անում,ուրեմն  ես էլ չեմ անի….Ամեն ինչում ղեկավարություննա մեղավոր…” ու նման բաներ, բա էս երկրի վիճակը էս կլինի: Նախ մենք ինքներս մեր մեջ մեզ ուղղենք: Սիրենք Հայաստանը: Երբ սիրում ես ինչ-որ մեկին` դու նրա համար անում ես հնարավոր և անհնարին ամեն ինչ, որպեսզի նա լավ լինի, ուրախ լինի, ոչնչի կարիք չունենա: Ուրեմն սիրե՛նք Հայաստանը, նվիրվե՛նք նրան, անե՛նք ամեն ինչ, որ նա ծաղկի: Ոչինչ, եթե մեր արածը քիչ է, բայց մենք կիմանանք, որ արել ենք ու անում ենք: Մի գուցե մեզ տեսնելով` մնացածներն էլ միանան մեզ: Եկեք անշահախնդի՛ր սիրենք նրան: Չակնկալե՛նք պատասխան` ուղղակի սիրենք, որովհետև ինքը մերն է: Գիտակցու՞մ եք բառի իմաստը` ՄԵ՛ՐՆ Է: Մե՛ր սեփականությունը, այլ ոչ թե Ռուսաստանինը կամ ԱՄՆ-ինը: Մենք երկիր ունենք: Ճիշտ է` մենք հարուստ չենք բնական ռեսուրսներով, բայց մենք ունենք խելք, ունենք ուղեղ: Եթե մենք այն օգտագործենք մեր երկրի շահերի համար, ապա շատ բաների կհասնենք: Քիչ չեն օտար երկրներում բիզնես ունեցող Հայերը: Ինչո՞վ ենք պակաս նրանցից: Մեր ուղեղով մենք շաաաաատ բաների ենք ընդունակ: Մեզ պարզապես պակասում է սերն առ Հայրենիք: Նույնիսկ Հայրենիքի մեջ կա Հայ բառը: Ես կոչ եմ անում բոլորիդ արթնացնել ձեր ներսում ապրող հայրենասիրությունը և սկսել սիրել, ուղղակի սիրել Հայաստանը: Իսկ մնացածը արդեն ինքնըստինքյան կստացվի: Ես դա ձեզ հավատացնում եմ:

    Այսքանը ինձ հետ մինչև վերջ եկած ընթերցողներ ջաաան: Հուսով եմ, կարողացա ձեր մեջ արթնացնել Հայրենասիրությունը: Ես փորձեցի իմ հայրենասիրությունը փոխանցել ձեզ: Դա էր նպատակս: Ես շաաատ կցանկանայի, որ գրածս օգուտ տար: Մեկնաբանություններում անպայման գրեք, թե արդյոք որևէ արդյունքի հասա՞վ գրածս: Շնորհակալություն ուշադրության և այն ժամանակի համար, որ տրամադրեցիք գրառմանս:

Հարգանքներով` Գունավորիկ