Անձրևանոցը և դու...:)))

Գունավոր ողջույններ բոլորին:
Երբևէ մտածե՞լ եք, որ մարդն անձրևանոց չէ: Չեմ կարծում, թե որևէ մեկի մոտ նման միտք առաջացած լինի: Բայց արի ու տես, որ մտքի բացակայության դեպում էլ մարդիկ ապացուցում են այս երկուսի նմանությունը: Նախ փորձենք հասկանալ նրանց էությունը:

Անձրևանոց-մի առարկա, որը մարդուն հարկավոր է թե անձրևին անձևից պաշտպանվելու համար, թե արևին` արևից: Մարդիկ գնում են անձրևանոցը շատ հաճախ ըստ նրա արտաքինի: Երիտասարդները դրան շատ մեծ ուշադրություն են դարձնում, քանի որ այն հանդիսանում է իրենց իմիջի մի մասը և երբեմն որպես աքսեսուար  օգտագործվում է այն լրացնելու համար (ինձ համար այն ուղղակի անձրևից պաշտպանվելու միջոց է): Մենք ձգտում ենք գնել հնարավորինս գեղեցիկ ու հարմար անձրևանոց: Օգտագործում ենք որոշ ժամանակ, հետո այն պատռվում է, կամ հնանում է: Ի՞նչ ենք անում այս դեպքում:
Կարծում եմ ճիշտը դեն նետելն է, որովհետև հետագայում այն նորից դժվար թե հարկավոր լինի: Չնայած շատ սիրելու դեպքում կարելի է նաև պահել,որպես գեղեցիկ հնություն, մանավանդ եթե դրա հետ կան կապված գունավոր ու բարի հիշողություններ: Ահա և ավարտվեց անձրևանոցի պատմությունը: Ինքն այլևս ոչինչ չունի անելու:

Մարդ-երկրագնդի միակ բանական էակը: Ավելորդ կլինի տալ մարդու բնութագիրը: Ամեն մեկը ունի մարդու մասին իր յուրովի կարծիքը և այդ բառի բացատրությունը:

Անցկացնենք համեմատություն նրանց միջև: Մարդուն չեն գնում, մարդիկ գեղեցիկ շարված չեն, որ ընտրություն կատարես ու վերցնես ամենալավը, մարդուն ՉԵՆ օգտագործում և ի վերջո նրան դեն չեն նետում անպետք իրի նման:

Առաջին հայացքից բացարձակ ոչ մի նմանություն: Եվ ոչ միայն առաջին: Նույնիսկ 13-րդ անգամ նայելուց դուք նրանց միջև նմանություն չեք գտնի: Այդ դեպքում, եթե ոչ մի նմանություն չունեն այս երկուսը, ինչու՞ են մարդիկ հաճախ միմյանց հետ վարվում անձևանոցի նման: Շփվում են մարդու հետ երկար ժամանակ ու հետո, չգիտեմ ինչպես է պատահում, որ հոգնում են ու դեն են շպրտում, ասես անպետք իր լինի, որը մաշվել է ու քրքրվել և այլևս հնարավոր չէ օգտագործել: Ու այդպես ամեն անգամ: Իրենք էլ նույնիսկ չեն հասկանում, թե ինչպես են դրա արդյունքում դառնում միայնակ, իրենց կյանքը մոտեցնում անիմաստության անդունդին: Չեն գիտակցում, որ նման կերպ ավելի շատ վնասում են հենց իրենց, քան դիմացինին: Դիմացինդ կհեռանա, որոշ ժամանակ հետո կմոռանա ու նոր կյանք կսկսի` անցյալից խրատներ ստանալով: Իսկ դու,օ՜ ճղճիմ արարած, ընկնելու ես անդունդը: Չէ՛, ֆիզիկապես դու չես վնասվի, հոգեպես կտուժես:

Դե, թողնելով նման մարդկանց, և անցնելով դրական կողմ` կոչ եմ անում բոլորին հեռու մնալ նմաններից: Դրանք հիմնականում հանդիպում են միայնակ: Նրանք չունեն ոհմակներ, որովհետև չեն կարողանում ընկերանալ նույնիսկ իրենց նմանների հետ: Ես այնքան ուրախ եմ, որ չեմ հանդիպել այդ հիվանդությամբ տառապողներին:

Քանի որ անդրադարձա այս թեմային. ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ սիրելիին և իմ բոլոր ընկերներին, ովքեր ինձ համար շատ թանկ են ու միշտ կողքիս են և ամեն ինչ փոխադարձ է: Ես իրենց շաաատ եմ սիրում:

Եկեք բոլորս արժանի կերպով գնահատենք մեր իսկական ընկերներին: Թույլ չտանք, որ ինչ-որ ճղճիմ մեկի պատճառով փչանա նրանց հետ հարաբերությունները: Չթողնենք մեր շրջապատ ներխուժեն մակաբույծներ ու քանդեն այն, ինչ դժվարությամբ կառուցել ենք տարիներ ընթացքում ու դեռ շարունակում ենք: Զգույշ լինենք մեր ընկերության ամրոցի համար քարեր ընտրելու հարցում: Նույնիսկ մի փոքրիկ սխալը, կքանդի մի հսկայական պատ:

Մի քիչ լիրիկական ստացվեց, բայց կարևորը որ ճիշտ:)))

Հ. Գ. Հայցում ենք Անձրևանոցների ներողամտությունը, նրանց հասցեին նյութում տեղ գտած վիրավորական արտահայտությունների և ճղճիմության հիվանդությամբ տառապող մարդկանց հետ համեմատության համար: Դրանք գրված են միտքը ավելի արտահայտիչ ու պատկերավոր դարձնելու  համար:

Շնորհակալություն ընթերցելու համար:

Հարգանքներով` Գունավորիկ