Փողին մուննաթ...)))

Գունավորիկը կրկին ողջունում է իր բոլոր բոլոր ընթերցողներին: Շատ բլոգերներ են անդրադարձել այս թեմային, բայց ես նույնպես ցանկանում եմ գրել ու իմ կարծիքը հայտնել սրա շուրջ: 

Հայաստանի ցավոտ տեղերից մեկը, բազմաթիվ այլ բնագավառների նման նախ փողի վրա հիմնված երևույթ և նույն ինքը հայկական շոուբիզնես, կամ ինչպես ինքս եմ սիրում այն անվանել` շոՅուբիզնես:

Ինչպե՞ս են ՍՏԵՂԾՎՈՒՄ հայ երգչիստները և նրանց ա՜աախ, վա՜խ, ջա՜ն երգերը: Այստեղ տեղին կլինի հետևյալ թեորեմը`

Այն մարդը, ով ունի լիքը փող ու թափով ծանոթ, բայց չունի ձայն կամ ունի ձայն, բայց չունի երգելու կողմնորոշված ուղղություն, կոչվում է հայ երգչիստ:

Հիմա բացենք թեորեմը և փորձենք բացատրել:

Ի՞նչ է պետք երգի ասպարեզ մտնելու համար: Թվում է, թե պատասխանն ակնհայտ է` ձայն: Բայց արի ու տես, որ մեզ մոտ առաջին տեղում դա չէ, այլ փողը: Եկեք պատկերացնենք հայկական շոՅուբիզնես մտնելու գործընթացը օրինակի վրա: Հերիքնազ անունով մի աղջիկ ցանկանում է դառնալ երգչուհի: Նա, ավելի ճիշտ նրա պուզատի հայրիկը ունի լիքը փող: Հերիքնազը մի օր առավոտյան վեր է կենում ու գնում է իր հոր թափով ծանոթի ասած պրոդյուսերի` Պողոսի մոտ ու ասում, որ ուզում է երգչուհի դառնալ: Պողոսը ուրախությունից թռչկոտում է` հասկանալով, որ իր մոտ է եկել մի մեծ փողի տոպրակ:Այնուհետև լրջանալով` նրանից պահանջում է որոշակի կլորիկ գումար ու ասում, որ ոչնչի համար չանհանգստանա ու ոչնչի մեջ չխառնվի: Հաջորդ առավոտվանից սկսվում է Հերիքնազի նոր կյանքը:

Նախ փոխում են նրա արտաքինը ու դարձնում արհեստական մարդ կամ որ նույնն է` տիկնիկ: Հետո, ավելի սեքսուալ ու սիրուն լինելու համար անունը դնում են, ասենք` Հեքի, ու ոչ ոք նույնիսկ չի կասկածում, որ նա իրականում Հերիքնազն է: Նոր իմիջը պատրաստ է և կարծես գործի մեծ մասն արված է: Իսկ հիմա պետք է մտածել PR–ի մասին: Քանի որ մեր Հեքին հարուստ է, նրա մասին գրում են բոլոր գլՅամուռ ամսագրերում, պլակատները կպցնում են Երևանի երևացող տեղերում, գովազդներ են տեղադրում հառուստատեսության  որոշ ալիքներում, այս բոլորը անվանում են <<ՇՈՒՏՈՎ, ՇԱՏ ՇՈՒՏՈՎ>> վերնագրով ու…վուալյա…Ունենում ենք գլՅամուռ, սեքսուալ, տղաների սրտակեր և ազատ սիրտ ունեցող երգչուհի Հեեեքիիիի……

Բայց մի վայրկայն: Մենք կարծես մի բան մոռացել ենք…Եթե նա երգչուհի է, ապա պետք է նաև ունենա երգ, ըստ տրամաբանության: Ես մտածված թողեցի սա վերջում, քանի որ երգչուհի դառնալու ճանապարհին, սա վերջին էտապն է: Վերջին և ամենահեշտ….Պրոդյուսերը, վերցնում է Հեքիից մի 100 $ և գնում է մոտակա <<երգահանի>>  մոտ, տալիս է նրան գումարը, ասում է ժամկետը ու հեռանում: Մեր <<երգահան>> Վաչոն մտնում է ինտերնետ, միացնում որևէ ռոմանտիկ ֆիլմ, նայում վերջացնում է ու դրա ազդեցության տակ գրում է մի սրտաճմլիկ ա՜աախ, վա՜խ, ջա՜ն  երգ ու տալիս է պատվիրատուին` Պողոսին: Երբեմն շաաատ <<պատահաբար>> այս երգը նման է լինում այն կինոյի երգերից մեկին, կամ մեկ ուրիշ երգչուհու երգերից մեկին, բայց ասեմ ձեզ, որ սա զուտ <<պատահականություն>> է:

Ահա և երգը թարմ-թարմ: Երգչուհու կարիեռան արդեն պատրաստ է, մնում է վերջին շտրիխները, այսինքն` երգել մի քանի մեծ համերգներում (իհարկե ֆանագրամմայով,քանի որ նրա ձայնը նույնպես արհեստական է սարքած), նկարահանել երգի տեսահոլովակը վինծիլյատռի դեմը պահած մազերով, ու ԱՆԿԱՊ բացված մարմնով: Վերջինս նրա համար է արվում, որ մարդկանց համար նայելու բան լինի այդ, ինչպես ասում էր մեր հին ու բարի դիխլաֆոսի հաղորդավարը, տեսակոլոլակում: Չմոռանամ ասել, որ <<լավ>> ու պահանջված երգչուհի լինելու համար, նա երգելիս անպայման պետք է լացող ձայն ունենա ու մուղամի հնչյուններ մտցնի, որը շատերի կարծիքով ուղղակի նրա համար է, որպեսզի ցույց տա թե նա ինչ <<հզոր>> ձայն ունի ու հեչ էակն չի,թե դա երգի հետ համատեղելի է, թե` ոչ:

Եվ ամենավերջում, յուրաքանչյուր երգիչ պետք է մի քանի երգ երգի իր ոճով, հետո սկսի ասել որ ինքը ռաբիզ չի, իսկ դրանից հետո պետք է թողնի իր ոճը ու սկսի երգել միայն ռաբիզ, քանի որ <<ժողովուրդը էտա լսում>>, բայց միևնույնն է շարունակի պնդել, որ ինքը ռաբիզ չի երգում:

Այս վերջին մի քանի պայմանը պարտադիր են երգչիստ դառնալու համար, այլապես նրա <<կարիեռան անկում կապրի>>:

Տեսնու՞մ եք, թե որքան հեշտ էր Հերիքնազից ստանալ Հեքի երգչիստուհի, միայն փող լինի ու թափով ծանոթ: Մնացածը արդեն կարևոր չէ:

Սակայն նման երգչիստները սնկի պես աճում են ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև Ռուսաստանում, Ուկրաինայում, որտեղ վերջին տվյալներով երգող <<ապրանք>> ստեղծելու համար պահանջվում է 1 մլն $: Ինչպես ասում են` համակարգիչն էլ կերգի, փողին մուննաթ: Ուղղակի մերի և արտասահմանյանի միջև տարբերությունը կայանում է նրանում, որ նրանցը կատարվում է ավելի որակով:

Վերոնշյալ թեորեմն ապացուցված է:

Բայց պետք չի հուսահատվել, մենք ունենք նաև հրաշալի ձայնով մարդիկ, ովքեր քիչ են, բայց նրանց երգիչ են ասում:

Հարգանքներով` Գունավորիկ